رویکرد محیط زیستی در تعیین الگوی کشت بهینه با استفاده از مدل برنامهریزی آرمانی (مطالعه موردی: منطقه ورامین)

با توجه به افزایش سریع جمعیت کشور، نیاز به تولید بیشتر محصولات کشاورزی بیش از پیش در جامعه احساس میشود. اما افزایش تولیدد  همیشه یا با افزایش سطح زیر کشت و یا با مصرف هر چه بیشتر سموم و کودهای شیمیایی همراه بوده است. به دلیل اید   کده  اسدتااده  از سموم و کودهای شیمیایی میتواند خطرات جدی برای محیط و سلامت جامعه ایجاد نماید. هدف از مطالعده  حاضدر ، تعیدی   الگدوی  بهینده  کشت محصولات کشاورزی، با رویکرد محیطزیستی )استااده حداقل از سموم و کودهای شدیمیایی ( مدی باشدد . در اید   پدژوهش ، از آمدار  و اطلاعات مربوط به هر یک از محصولات مورد مطالعه مربوط به سال زراعی 1311-1317 در دشت ورامی ، استااده شده اسدت . همچندی  ، برای تعیی  الگوی بهینه از مدل برنامهریزی آرمانی بهره گرفته شده است. نتایج نشان میدهد: در صدورتی  کده  الگدوی  کشدت  بدر  اسداس  کمتری  مقدار استااده از کودها )فساات، اوره و پتاس( و سموم شیمیایی )علفکش، قارچکش و حشرهکش( صورت گیرد، سطح زیدر  کشدت  منطقه از 01025 هکتار به 33/30030 هکتار کاهش مییابد. در نتیجه، پیشنهاد میشود که در مرحله اول، سدطح  زیدر  کشدت  محصدولات  جالیزی کاهش یابد و در مرحله دوم نیز سطح زیر کشت غلات کاهش یابد. همچنی  افزایش کاشت یونجه نیز توصیه میشود.